Słowniczek

Fermentacja cukrów zawartych w brzeczce piwnej (w tym także maltozy pochodzącej ze słodu) nie byłaby możliwa bez drożdży. W piwowarstwie stosuje się wyselekcjonowane odmiany, które mają za zadanie zarówno przetworzyć cukry na alkohol, jak i sprawić, że gotowy trunek nabierze odpowiedniego charakteru. Drożdże piwne można podzielić na dwie główne grupy – dolnej i górnej fermentacji. Te pierwsze pracują w niższych temperaturach (przeważnie do 12-14°C) i podczas fermentacji opadają na dno zbiornika. Drugie pracują w wyższej temperaturze (najczęściej 15-20°C), zbierając się na powierzchni. Drożdże dolnej fermentacji używane są do piw mocniej odfermentowanych, jak choćby lagery, pilsy i koźlaki. Drożdże fermentacji górnej stosowane są między innymi w piwach typu Ale (także nowofalowych) oraz w piwach pszenicznych. Drożdże piwne mogą mieć zarówno konsystencję proszku, jak i płynną. Ponadto niekiedy browarnicy używają dzikich drożdży, odpowiadających za fermentację spontaniczną – style takie najczęściej wywodzą się z Belgii.