Warto zacząć rozważania o tym stylu od łyku historii – IPA to w zasadzie pierwsze piwo, które można uznać za kraftowe. Zgodnie z obowiązującą wersją historii, IPA powstała pod koniec XVIII wieku dzięki piwowarowi znanemu z imienia i nazwiska, którego piwne pomysły i kunszt pozwoliły mu przejść do historii. Człowiek ten nazywał się George Hodgson i był odpowiedzialny za warzenie piwa w Browarze Bow w Londynie. To właśnie on rozpoczął wysyłkę produkowanego przez siebie Pale Ale do Indii po uprzednim dodaniu do niego ponadprzeciętnej ilości chmielu. Ten dodatek nie tylko zmienił smak i aromat piwa, ale również znacząco zwiększył jego trwałość powodując, że długa podróż morska do brytyjskiej kolonii nie powodowała już psucia się większości transportu. W ten sposób Brytyjczycy w Indiach mogli cieszyć się swoim ulubionym trunkiem, a historia piwowarstwa rozpoczęła nowy, niezwykle ważny etap.

IPA

IPA, czyli India Pale Ale to styl piwny uwielbiany przez Amerykanów. Stał się symbolem polskiej piwnej rewolucji i na jej początku niemal każdy nowofalowy browar musiał mieć...

Czytaj dalej

IPA zyskała wielu zwolenników, a jej orzeźwiający i mocny smak stał się miłą alternatywą dla ciężkich porterów i ciemnych Ale. Chmiel oraz zwiększona zawartość alkoholu pozwoliły na skuteczny transport tego piwa w praktycznie każdy zakątek świata, a dodatkowo powstało wiele lokalnych odmian tego stylu powstających z miejscowych składników, gdy import okazywał się zbyt drogi lub długotrwały. W ostatnich latach, wraz z piwną rewolucją pojawiły się również nowe odmiany tego stylu, które konkurują z tradycyjnymi i dobrze już znanymi. Oto niektóre z nich.

English Style IPA
IPA w starym angielskim stylu. Jego smak jest najbardziej zbliżony do oryginalnego wyrobu George’a Hodgsona. Najważniejszym elementem wyróżniającym ten styl jest… mniejsza ilość chmielu. O dziwo najwcześniej stworzony rodzaj IPY jest najmniej goryczkowy, ponieważ ogromne ilości chmielu dodawane do tego piwa to raczej współczesny wynalazek niż uświęcona latami doświadczeń tradycja. Smak English Style IPA jest też nieco bardziej słodowy, a przez to bardziej zrównoważony niż praktykuje się to obecnie. Zazwyczaj zawartość alkoholu w English Style IPA waha się między 5 a 7%.

AIPA – American IPA
American IPA to kolejna klasyczna już odmiana popularnej IPY. Powstaje przy użyciu różnych rodzajów amerykańskiego chmielu, które udało się wyhodować pod koniec XX wieku. Warto dodać, że różnice pomiędzy piwami warzonymi na zachodzie i wschodzie Stanów Zjednoczonych spowodowały powstanie dodatkowego podziału na West Coast IPA i East Coast IPA. West Coast AIPA powstało na zachodnim wybrzeżu USA, a do ich produkcji użyto odmian chmielu cascade i chinook, co sprawiło, że były bardzo goryczkowe i chmielowe, z silnie wyczuwalnymi nutami kwiatowymi i cytrusowymi. East Coast AIPA ze wschodniego wybrzeża jest zdecydowanie bardziej zbilansowane smakowo, z dużą ilością chmielu przy równocześnie silnie wyczuwalnym słodzie. AIPA zazwyczaj ma między 5,5% a 7,5% zawartości alkoholu.

Imperial IPA lub Double IPA
Ten styl piwny powstał w wyniku swoistej konkurencji pomiędzy browarami o jak najbardziej chmielowe piwo. By zrównoważyć występującą w nich goryczkę, w zasypie pojawia się spora ilość słodu, co z kolei przekłada się na wysoką gęstość brzeczki, a następnie dużą zawartość alkoholu w gotowym piwie. Imperial IPA i Double IPA mają bardzo intensywny smak i zapach, w którym da się wyczuć nuty kwiatowe, rodzynki, cytrusy i inne niezwykłe piwne aromaty. Minimalna zawartość alkoholu wynosi 7,5%, ale potrafi osiągnąć nawet 11%.

Session IPA
Kto uwielbia intensywnie chmielone piwa ten wie, że przez wysoką zawartość alkoholu, nie można ich wypić zbyt dużo. A przecież jest tyle nowych wyrobów czekających na wypróbowanie! Dlatego właśnie powstały sesyjne IPY, czyli piwa nadal mogące pochwalić się intensywnym chmielowym smakiem i aromatem, jednak przy obniżonej zawartości alkoholu. Zbliża je to do popularnych lagerów, ponieważ zawartość alkoholu w tych piwach oscyluje w granicach 5%, co pozwala na delektowanie się ich większą ilością.

Belgijskie IPA
Belgijskie IPA to idealne połączenie dwóch piwnych stylów. Do ich warzenia używane są belgijskie szczepy drożdży, dzięki czemu uzyskuje się uwielbiane przez wielu nuty przypraw i goździków, z których słyną belgijskie piwa. Oczywiście w połączeniu z chmielowymi smakami typowego IPA daje to fantastyczny efekt. Zawartość alkoholu w tym stylu waha się między 6,5% a 9%.

New England IPA
New England IPA znane jest również jako Hazy IPA, czyli przymglona, nieprzejrzysta, opalizująca wersja piwa kojarzonego tradycyjnie z wysoką klarownością i piękną, bursztynową barwą. Wspomniana mgiełka bierze się stąd, że piwo jest intensywnie chmielone na zimno i nie jest następnie filtrowane ani długo leżakowane, żeby nie tracić chmielowego aromatu. Dodatkowo może zawierać dodatki w postaci pszenicy lub owsa, co wpływa na jego konsystencję dodając mu ciała i gęstości, a jednocześnie obniża klarowność. New England IPA nazywane bywa również Vermont IPA na cześć miejsca swego powstania, ponieważ za modelowy przykład tego piwa uważa się wyjątkowe i stojące w opozycji do tradycyjnych IPA Heady Topper warzony w Browarze Alchemist, które swoją wyjątkowością zwróciło uwagę piwnego świata i spowodowało powstanie tej nowej odmiany India Pale Ale. Goryczka w niej zawarta nie jest intensywna i dominująca, za to cechuje ją cytrusowo-owocowy posmak i aromat. Zawartość alkoholu w tym stylu waha się między 6,5% a 9%.

DDH IPA
DDH IPA to skrót od Double Dry Hopped IPA. To wcale nie nowy wynalazek na piwnym rynku, jednak w ostatnim czasie zyskał sporo rozgłosu. Do piwa tego rodzaju chmiele dodawane są “na zimno”, czyli kiedy napój jest w pierwszej lub drugiej fazie fermentacji. Oznacza to, że chmiele są w stanie oddać cały swój aromat, bez pozostawiania goryczki, która pojawia się podczas gotowania. Liczebnik w nazwie określa podwójną ilość chmielu w porównaniu ze standardowymi recepturami, ponieważ poza chmielem podczas warzenia dodaje się go w dużej ilości również później.

PIPA, czyli Polish IPA
Wyróżnikiem tego stylu w zasadzie jest po prostu użycie polskich odmian chmielu do produkcji piwa. Jest zapewne tylu zwolenników, co przeciwników tej nowej wariacji na temat IPY. Niektórzy twierdzą, że jest ona zupełnie zbędna, inni z kolei uznają, że należy podkreślać pochodzenie danego piwa i użytych w nim składników, a lokalne odmiany stylów nadają piwnemu światu kolorytu.

Jedno jest pewne – warto spróbować IPA w każdej jego odmianie, bo zawsze potrafi zaskoczyć!