Chmiel zwyczajny
(humulus lupulus, łac. dosł. „mały wilk”). To rozdzielnopłciowa roślina pnąca. W procesie produkcji piwa wykorzystuje się szyszki chmielowe, czyli niezapylone kwiaty okazów żeńskich tej rośliny. Za goryczkę i charakterystyczny aromat odpowiada zaś lupulina – lepki proszek zawarty w szyszce. Składa się ona z olejków eterycznych (dzięki którym można wyzyskać całe bogactwo aromatów w piwowarstwie), a także z żywicy miękkiej (alfa- i betakwasów) odpowiadającej za goryczkę.
We współczesnym piwowarstwie używa się najczęściej wysuszonych szyszek chmielowych w postaci granulatu lub też w formie ekstraktu. Producenci piwa wykorzystują różne odmiany chmielu – specyficzne dla danego regionu lub uprawiane w wielu miejscach na świecie, używane w zależności od stylu warzonego piwa. Znaną polską odmianą chmielu jest Lubelski. Popularne globalne odmiany to m.in. Magnum, Cascade czy Chinook. Niektóre składniki chmielu pod wpływem silnego nasłonecznienia rozkładają się i wydzielają przy tym wybitnie nieprzyjemny „skunksowy” zapach, stąd ważne, by butelek z piwem nie wystawiać na dłuższy czas na działanie promieni słonecznych.